Het huwelijk tussen André Michiels en het Leuvense voetbal vond plaats op het einde van de golden sixties. André had zijn legerdienst net achter de rug en de Zwarte Duivels zochten een afgevaardigde voor de reserven. “Niemand voelde zich in die tijd geroepen om dat team te helpen, dus deed ik dat maar”, zegt Michiels.

Schriftje van Felicien Wynants

Enkele jaren later maakte Michiels deel uit van het bestuur van de Zwarte Duivels. André toont in het legendarische Café Genenhoek één van de vele handgeschreven schriftjes van wijlen Felicien Wynants. Daarin staan, in schoonschrift uiteraard, alle namen van het bestuur van de FC Zwarte Duivels neergepend. Michiels gaat de namen één voor één af en komt tot de conclusie dat hij de laatste is die nog actief is bij OH Leuven. “The Last of the Mohicans”, monkelt hij.

In die tijd moest je als bestuurder letterlijk en figuurlijk de handen uit de mouwen steken. “Wij kuisten de kleedkamers en de kantine, verkochten op wedstrijddagen tombola’s en ronselden volk voor de mossel- en steakfeesten die nadien niet altijd even winstgevend bleken.” De schriftjes van Wynants tonen echter aan dat die events aardig wat geld in het laatje brachten. “In die periode leefde een club van de inkomsten van die initiatieven. Laat ons zeggen dat ik een heel polyvalente bestuurdersopleiding genoot”, knipoogt Michiels.

Kritische vragen bij fusie

Bij de fusie tussen Daring Leuven, Stade Leuven en Zwarte Duivels Oud-Heverlee in 2002 stelde Michiels zich in het begin vragen. “Ik had die fusie zien aankomen en begreep uiteraard ook de noodzaak daarvan. De Zwarte Duivels gingen prat op hun goede jeugdwerking en sportieve knowhow, maar zaten qua accommodatie aan hun plafond. Stade Leuven beschikte over een meer dan behoorlijk stadion en trok de meeste toeschouwers, maar had het financieel moeilijk om het hoofd boven water te houden. Maar een aantal zaken gebeurden wat halsoverkop en er kwamen niet meteen antwoorden op toch wel pertinente vragen.”

Teammanager

In 2008 vroeg toenmalig coach Rudi Cossey aan André Michiels of hij het zag zitten om de rol van teammanager op zich te nemen. “Toen beschikten er in ons land nog niet veel ploegen over zo’n teammanager. Ik vroeg Rudi wat die functie juist inhield. Hij antwoordde me dat ik dat ik dat wel zou merken eens ik de job uitoefende. Ik stond op dat moment op het punt om met pensioen te gaan bij de KU Leuven en waagde de sprong. Sinds die dag ben ik fulltime bezig met de club.”

Ondertussen pakten Nicolas Cornu en Toon Valgaeren een groot stuk van het takenpakket van Michiels over. Spelers en stafleden van OHL weten evenwel maar al te goed ze voor het regelen van praktische zaken nog altijd bij André terecht kunnen. “Ik word een jaartje ouder, maar ik ben er nog altijd heel graag bij.”